چرا تنها خبرنگاران ایرانی در حوادث مهم جهانی حضور ندارد؟!

جهانیان در حالی دوران پر حادثه‌ای را سپری می‌کنند که سهم خبرنگاران، عکاسان و مستندسازان ایرانی در ثبت این وقایع بسیار اندک است و تقریباً در هیچ رویدادی شاهد حضور نمایندگان رسانه‌ای از ایران نیستم اما این اتفاق چه آسیبی در بلندمدت در پی خواهد داشت و چرا باید از عادت کردن به تماشای وقایع جهان از نظرگاه دیگر ناظران نگران بود؟ تحولات جهانی روی دور تند قرار گرفته و انقلاب‌ها، کودتاها، شورش‌ها، حملات تروریستی در هم آمیخته و جهان به ویژه خاورمیانه را بیش از هر زمان با آتش و دود، رنگی تیره بخشیده و آینده این منطقه پرحادثه را نیز به همین رنگ درآورده و به همین دلیل بخش وسیعی از اخبار رسانه‌های جهان متمرکز بر این منطقه است که در معادلات جهان نقش کلیدی دارد.مطابق با آمارهایی که خبرگزاری فرانسه منتشر کرده بود 108 خبرنگار و روزنامه نگار در سال 2013 کشته شدند و این نسبت به سال 2012 میلادی حدود 10 درصد کاهش یافته بود و در 2014 نیز تا این لحظه ده‌ها خبرنگار کشته شده‌اند که از میان این قربانیان، تعداد خبرنگاران ایران به نصف تعداد انگشتان یک دست نمی‌رسد که این تعداد نیز مشخصاً در سوریه به شهادت نمی‌رسند.این اتفاق خوشایند البته نه به دلیل صدمه نرسیدن به ایرانی‌ها در روزهای پرحادثه جهان و خاورمیانه، بلکه به دلیل عدم حضور خبرنگاران، عکاسان و مستندسازان ایرانی در وقایع مهم جهانی است. در واقع در هیچ کدام از حوادث مهم تونس، مصر، لیبی، سوریه، عراق، بحرین، یمن، افغانستان، غزه، نیجریه، فیلیپین، پاکستان، خبرنگار یا عکاس ایرانی وجود نداشت که به پوشش این رویدادها بپردازد و در مواردی خبرنگاران بومی صداوسیما یا خبرنگاران اعزامی رسانه ملی، تنها نمایندگان حاضر ایران بودند که پوشش محدودی داشتند. در چنین فضایی است که شاهد ارائه هیچ نمایی از وقایع منطقه از نظرگاه خبرنگاران، عکاسان و فیلمبرداران نیستیم. به همین دلیل در اکثر جوایز مستند و عکاسی جهان، تقریباً هیچ فیلم و عکس جدی از ایران وجود ندارد و عملاً جای خالی ایرانی‌ها در فضای رسانه‌ای جهان وجود ندارد و طبیعتاً مردم ایران و حتی رسانه‌های مرجع‌مان از همان دریچه به حوادث می‌نگرند که رسانه‌های غربی برایشان گشوده‌اند و جای گله از مرجع نبودن رسانه‌های ایران در فضای بین‌الملی، وجود ندارد.همین مسئله باعث شد، خبرنگاران و فعالان حوزه‌ی رسانه در ایران با امضای طوماری اعلام کردند که آمادگی دارند به غزه بروند و ابعاد گسترده‌ مظلومیت مردم بی‌پناه این منطقه و اوج فجایع انسانی ناشی از جنایات اسراییل را اعلام کنند و همزمان برخی درباره غیبت اهالی رسانه این در وقایع منطقه نقدهایی وارد دانستند که طبیعی بود.آن‌ها با اشاره به جنایات وحشیانه در غزه و به خاک و خون کشیده شدن مردان، زنان و کودکان بی‌دفاع فلسطینی گفته‌اند که ما خبرنگاران و اصحاب رسانه‌ی ایران به نمایندگی از ملت مسلمان و آزاده‌ی ایران‌زمین آمادگی داریم، در صورت هماهنگی مسوولان ذی‌ربط با اعزام به غزه، ابعاد گسترده‌ی مظلومیت مردم بی‌پناه این منطقه و اوج فجایع انسانی ناشی از جنایات صهاینه‌ی ملعون را به گوش افکار عمومی جهان برسانیم.رونوشتی از این طومار در اختیار کسانی مانند سفیر فلسطین در تهران، نماینده‌ی جنبش جهاد اسلامی در تهران، نمایندگی حماس در تهران، وزارت امور خارجه‌ی جمهوری اسلامی ایران، معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، دفتر نمایندگی سازمان ملل در تهران و ستاد حقوق بشر قوه‌ی قضاییه قرار گرفته اما با گذشت مدت زمانی از این نامه نگاری، هنوز اتفاقی نیافتاده است و راهکار تازه‌ای برای تسهیل حضور سریع خبرنگاران ایرانی در حوادث بین‌المللی وجود ندارد. فراموش نکنیم در رویدادهایی همچون مذاکرات ایران و 5+1 که شاهد حضور گسترده خبرنگاران ایرانی به نسبت رسانه‌های دیگر کشورها بودیم، میزان بهره برداری رسانه‌های جهان از اخبار و بیش از اخبار، عکس‌های ثبت شده توسط نمایندگان رسانه‌های ایران بسیار وسیع بود و طبیعتاً در دیگر رویدادهای بین‌المللی بالاخص حوادث منطقه که بر کشورمان نیز بی‌تاثیر نخواهد بود، این حضور پررنگ دستاوردهای خواهد داشت. با این اوصاف آیا شاهد اتفاقی خواهیم بود یا به غیب رسانه‌ای ایران در جهان باید عادت کنیم؟