چرا تنها خبرنگاران ایرانی در حوادث مهم جهانی حضور ندارد؟!

جهانیان در حالی دوران پر حادثه‌ای را سپری می‌کنند که سهم خبرنگاران، عکاسان و مستندسازان ایرانی در ثبت این وقایع بسیار اندک است و تقریباً در هیچ رویدادی شاهد حضور نمایندگان رسانه‌ای از ایران نیستم اما این اتفاق چه آسیبی در بلندمدت در پی خواهد داشت و چرا باید از عادت کردن به تماشای وقایع جهان از نظرگاه دیگر ناظران نگران بود؟ تحولات جهانی روی دور تند قرار گرفته و انقلاب‌ها، کودتاها، شورش‌ها، حملات تروریستی در هم آمیخته و جهان به ویژه خاورمیانه را بیش از هر زمان با آتش و دود، رنگی تیره بخشیده و آینده این منطقه پرحادثه را نیز به همین رنگ درآورده و به همین دلیل بخش وسیعی از اخبار رسانه‌های جهان متمرکز بر این منطقه است که در معادلات جهان نقش کلیدی دارد.مطابق با آمارهایی که خبرگزاری فرانسه منتشر کرده بود 108 خبرنگار و روزنامه نگار در سال 2013 کشته شدند و این نسبت به سال 2012 میلادی حدود 10 درصد کاهش یافته بود و در 2014 نیز تا این لحظه ده‌ها خبرنگار کشته شده‌اند که از میان این قربانیان، تعداد خبرنگاران ایران به نصف تعداد انگشتان یک دست نمی‌رسد که این تعداد نیز مشخصاً در سوریه به شهادت نمی‌رسند.این اتفاق خوشایند البته نه به دلیل صدمه نرسیدن به ایرانی‌ها در روزهای پرحادثه جهان و خاورمیانه، بلکه به دلیل عدم حضور خبرنگاران، عکاسان و مستندسازان ایرانی در وقایع مهم جهانی است. در واقع در هیچ کدام از حوادث مهم تونس، مصر، لیبی، سوریه، عراق، بحرین، یمن، افغانستان، غزه، نیجریه، فیلیپین، پاکستان، خبرنگار یا عکاس ایرانی وجود نداشت که به پوشش این رویدادها بپردازد و در مواردی خبرنگاران بومی صداوسیما یا خبرنگاران اعزامی رسانه ملی، تنها نمایندگان حاضر ایران بودند که پوشش محدودی داشتند.